Η σκολίωση αποτελεί μία μη φυσιολογική κύρτωση ή στροφική παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης. Συχνότερη μορφή είναι η ιδιοπαθής, η οποία  παρουσιάζεται στην περίοδο της εφηβείας: Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης, η σπονδυλική στήλη αναπτύσσει κυρτώματα στο μπροστινό και οβαλιαίο επίπεδο, ωστόσο η σκολιωτική σπονδυλική στήλη εμφανίζει αξονική στροφή η οποία αλλοιώνει τη φυσιολογική ανάπτυξη των κυρτωμάτων. Ωστόσο, εμφανίζεται και σε άλλες μορφές και ηλικίες, είτε ως συγγενής ιδιοπάθεια, οφειλόμενη σε εκ γενετής ανωμαλία ή η οποία οφείλεται σε εκφυλιστικά αίτια είτε ως λειτουργική, οφειλόμενη, συνήθως, σε χρόνια κακή στάση του σώματος.

Η φυσιοθεραπευτική προσέγγιση συμβάλλει στο να μετριάσει την αίσθηση της δυσφορίας και τους ρυθμούς ανάπτυξης της πάθησης. Δεδομένου ότι η πάθηση εμφανίζει διαφορετικά χαρακτηριστικά από άτομο σε άτομο, ο έμπειρος και εκπαιδευμένος φυσιοθεραπευτής αναπτύσσει εξατομικευμένο πρόγραμμα για κάθε ξεχωριστή περίπτωση.

Οι ασκήσεις στοχεύουν στην επαναφορά του φαινομένου της περιστροφής σε φυσιολογικά επίπεδα και την επαναφορά της σπονδυλικής στήλης στη φυσιολογική της ευθυγράμμιση. Τα αποτελέσματα της φυσιοθεραπείας περιλαμβάνουν βελτίωση της στάσης του σώματος, σταθεροποίηση πυρήνα (δηλαδή του τμήματος του σώματος που αποτελείται από την κοιλιά, την πλάτη και τη λεκάνη) και ενδυνάμωση. Σε δεύτερο επίπεδο, η βελτιώσεις αυτές μεταφράζονται σε μείωση της δυσφορίας και του πόνου, βελτίωση της γενικότερης κίνησης του ασθενούς και βελτιωμένη ικανότητα αναπνοής.

Πολλές από τις ασκήσεις μπορούν να επαναλαμβάνονται από τον πάσχοντα στο σπίτι ως τμήμα της καθημερινής του ρουτίνας.

Η φυσιοθεραπεία, στις περιπτώσεις ηλικιωμένων ατόμων που πάσχουν από άνοια, αποτελεί κρίσιμο παράγοντα όσον αφορά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ηλικιωμένου ασθενούς. Από τα αρχικά, ήδη, στάδια της νόσου, οι ειδικευμένοι φυσιοθεραπευτές είναι σε θέση να αξιολογήσουν την κάθε περίπτωση και να προσφέρουν εξατομικευμένα προγράμματα βελτίωσης της κινητικότητας των ασθενών. Δεδομένου ότι οι ασθενείς με άνοια διατρέχουν υψηλό κίνδυνο πτώσεων, που συχνά οδηγούν σε κατάγματα,  η έγκαιρη αντιμετώπιση και ενίσχυση της κινητικής τους δραστηριότητας κρίνεται, έτσι, ιδιαιτέρως σημαντική.

Στην περίπτωση εισαγωγής σε κέντρα θεραπείας και αποκατάστασης για  μακροχρόνια θεραπεία λόγω κατάγματος που προκλήθηκε από πτώση, τα προβλήματα κινητικότητας που αντιμετωπίζουν τα ηλικιωμένα άτομα που πάσχουν από άνοια μπορούν να επιδεινωθούν.  Ακόμη και στην περίπτωση που τα άτομα αυτά δεν έτυχαν φυσιοθεραπευτικής στήριξης πριν την πτώση, η μακρά διάρκεια παραμονής στα κέντρα αποκατάστασης δίνει τη δυνατότητα για φυσιοθεραπευτική αντιμετώπιση των προβλημάτων κίνησης των ατόμων αυτών που θα πρέπει να συνεχιστεί και μετά την επιστροφή τους στο σπίτι.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η εφαρμογή της κατάλληλης φυσιοθεραπευτικής αντιμετώπισης ανάλογα με τις ανάγκες και τους περιορισμούς του κάθε ασθενούς, συμβάλλει αποτελεσματικά στη βελτίωση της περιπατητικής δύναμης του πάσχοντος, στη διατήρηση του βάρους του, στη μείωση εμφάνισης καρδιαγγειακών προβλημάτων, στην ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων της αρθρίτιδας αλλά στην επικοινωνία τους με το περιβάλλον.

Σημαντική είναι, επιπλέον, η συμβολή του φυσιοθεραπευτή στην εκπαίδευση των φροντιστών, των ατόμων δηλαδή που είναι επιφορτισμένα με την καθημερινή φροντίδα του πάσχοντος, όσον αφορά στους σωστούς τρόπους χειρισμού τους, τήρησης των θεραπευτικών προγραμμάτων άσκησης και χρήσης βοηθημάτων κινητικότητας.