Πόσο σημαντική είναι η συμβολή της Φυσιοθεραπείας στην αντιμετώπιση της Νόσου του Πάρκινσον

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια προοδευτικά εξελισσόμενη εκφυλιστική διαταραχή του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) και μία από τις συχνότερες διαταραχές του ΝΚΣ στους ηλικιωμένους. Συγκεκριμένα, η νόσος προσβάλλει τη μέλαινα ουσία, μία ομάδα νευρικών κυττάρων υπεύθυνων για τον έλεγχο των μυών και τον συντονισμό της κίνησης, και καταστέλλει  την παραγωγή ντοπαμίνης, της ουσίας που διαβιβάζει την εντολή κινήσεων στους μυς. Η νόσος αποτελεί τη δεύτερη συχνότερη χρόνια και προοδευτικά εξελισσόμενη εκφυλιστική νόσο του εγκεφάλου, μετά το Alzheimer.

Η μέση ηλικία εμφάνισης της νόσου είναι τα 60 έτη, παρόλο που στο 10% των πασχόντων η νόσος εμφανίζεται σε ηλικία μικρότερη των 45 ετών. Τα ιατρικά δεδομένα καταγράφουν 1,5 φορά μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης της  νόσου στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες.

Το χαρακτηριστικότερο κλινικό σύμπτωμα της νόσου του Πάρκινσον είναι το τρέμουλο στο χέρι,  στο πόδι ή στο σαγόνι, σε κατάσταση ηρεμίας του πάσχοντος. Προοδευτικά, ο πάσχων εμφανίζει διαταραχές στη στάση και την ισορροπία ενώ, σταδιακά, χάνει την επιδεξιότητα σε απλές, καθημερινές κινήσεις όπως η χρήση μαχαιροπήρουνου, η ένδυση, το μπάνιο, κλπ. Εκτός από τα κινητικά προβλήματα, οι πάσχοντες εκδηλώνουν κατάθλιψη -συχνά απόρροια της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής που προκαλούν τα συμπτώματα της νόσου, διαταραχές ύπνου, εύκολη κόπωση και δυσκοιλιότητα.

Όσον αφορά στην αντιμετώπιση των κινητικών εκδηλώσεων της νόσου και στην καθυστέρηση της εξέλιξής τους, η συμβολή της φυσιοθεραπείας είναι σημαντική. Η φυσιοθεραπευτική προσέγγιση είναι πάντοτε  εξατομικευμένη ώστε να ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε ασθενούς και στο στάδιο της νόσου και στοχεύει:

• Στη διατήρηση και βελτίωση της λειτουργικής ικανότητας των πασχόντων και, κατ’ επέκταση, στη διατήρηση της αυτονομίας τους και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους
• Στην μεγιστοποίηση της μυϊκής δύναμης και της ευκαμψίας των αρθρώσεων μέσω στοχευμένων ασκήσεων
• Στην αποκατάσταση κινητικών συμπεριφορών και στη βελτίωση της στάσης του σώματος
• Στη διατήρηση καλής αναπνευστικής λειτουργίας
• Στην ενίσχυση της απόδοσης της φαρμακευτικής αγωγής.

Η φυσιοθεραπεία συμβάλλει, επιπλέον, στην ενεργοποίηση του μεταβολισμού και την αύξηση των επιπέδων ντοπαμίνης. Αν και ενδείκνυται σε όλα τα στάδια της νόσου, όσο νωρίτερα ξεκινήσει ο ασθενής φυσιοθεραπευτικό πρόγραμμα προσαρμοσμένο στις ανάγκες του, τόσο αποτελεσματικότερη η αντιμετώπιση και η διαχείριση των συμπτωμάτων και η επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου.