Το οστικό οίδημα είναι ένα μη ειδικό αλλά σχετικό εύρημα, το οποίο, συνήθως, υποδηλώνει την παρουσία μιας υποκείμενης παθολογίας. Η σωστή διάγνωση, η οποία επιτυγχάνεται μέσω μαγνητικής τομογραφίας (MRI), είναι εξαιρετικά σημαντική δεδομένης της ετερογένειας των ασθενειών που σχετίζονται με την ύπαρξη του οστικού οιδήματος.  Ειδικότερα, η παρατεταμένη ύπαρξη οστικού οιδήματος στο γόνατο οδηγεί στην εξέλιξη της οστεοαρθρίτιδας και της παθολογίας του Hofa.

Ανάμεσα στις στρατηγικές θεραπείας που εφαρμόζονται, ανάλογα με την συμπτωματολογία και τα στοιχεία της μαγνητικής τομογραφίας, εξαιρετικά αποτελεσματική αποδεικνύεται, βάσει μελετών, η φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση ακόμη και σε άτομα / αθλητές νεαρής ηλικίας. 

Πηγές: 

• https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34780382/
• https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34965640/
• https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30477703/

Η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα αποτελεί μία χρόνια, φλεγμονώδη, αυτοάνοση νόσο που
προσβάλλει έναν άνθρωπο, περίπου, στους 100 στο σύνολο του πληθυσμού.
Εμφανίζεται συνηθέστερα στην ηλικιακή ομάδα 40-60 ετών, με τις γυναίκες να
υπερτερούν σε τριπλάσιο ποσοστό. Στη Ρευματοειδή Αρθρίτιδα, η φλεγμονή
προκαλεί δυσκαμψία και πρήξιμο στις αρθρώσεις και, στη συνέχεια, σταδιακή
διάβρωση του χόνδρου γύρω από τα άκρα των οστών ενώ, συχνά, προκαλεί και
παραμόρφωση των αρθρώσεων. Πρόκειται για εξελικτική νόσο· είναι λοιπόν
σημαντικό να διαγνώσκεται έγκαιρα ώστε να ανακόπτεται η εξέλιξη των
συμπτωμάτων.
Η Φυσιοθεραπεία συμβάλει σημαντικά στη θωράκιση των πασχόντων από
ρευματοειδή αρθρίτιδα. Αποτελεί, έτσι, μία απαραίτητη, όσο και ασφαλή
αντιμετώπιση των συμπτωμάτων που προκαλεί η νόσος.
Δύο είναι οι κύριες κατηγορίες φυσιοθεραπευτικής αντιμετώπισης: η παθητική και
η ενεργητική προσέγγιση.
Στην πρώτη περίπτωση, τον κύριο όγκο της δραστηριότητας επωμίζεται ο
θεραπευτής. Οι μέθοδοι περιλαμβάνουν:
 Κρυοθεραπεία
Η κρυοθεραπεία ελαττώνει το ρυθμό κυκλοφορίας του αίματος και κατ΄
επέκταση μειώνει το πρήξιμο. Διαβάστε περισσότερα εδώ.
 Θερμική θεραπεία με υπεριώδη ακτινοβολία
Η μέθοδος χαλαρώνει την ένταση των μυών και επιτρέπει στο αίμα να
κυκλοφορεί πιο γρήγορα στην περιοχή του πόνου.
 Υδροθεραπεία
Αποσκοπεί στη μείωση του πόνου και των άλλων συμπτωμάτων και
συνίσταται σε βύθισμα του σώματος σε νερό
 Μαλλάξεις (Θεραπευτικό μασάζ)
Συμβάλουν στη μείωση της μυϊκής έντασης και στην καλή κυκλοφορία του
αίματος
 Διαδερμική ηλεκτρική διέγερση των νεύρων
Η μέθοδος ανακουφίζει από τον πόνο μπλοκάροντας τα σήματα του πόνου
να διέλθουν μέσω των νευροδιαβιβαστών. Επίσης, μειώνει τους μυϊκούς
σπασμούς.
 Υπέρηχοι
Δημιουργούν θερμότητα με τη χρήση ηχητικών κυμάτων.

Στη δεύτερη περίπτωση, της ενεργητικής προσέγγισης, κύριο ρόλο παίζει ο ίδιος ο
πάσχων. Οι μέθοδοι περιλαμβάνουν:
 Ασκήσεις ελαστικότητας και ενδυνάμωσης
Βελτιώνουν το εύρος των κινήσεων του πάσχοντος και ενδυναμώνουν τη
μυϊκή δύναμη.
 Χαμηλής έντασης αεροβική άσκηση
Ο Φυσιοθεραπευτής θα αξιολογήσει ένα σύνολο παραγόντων, όπως τα
συμπτώματα, την έντασή τους, τη γενική κλινική κατάσταση του πάσχοντα, την
ηλικία του, κλπ, και θα ορίσει, ανάλογα με την κάθε περίπτωση, τη θεραπεία
εκείνη, ή το συνδυασμό θεραπειών, που αναμένεται να έχει τα καλύτερα
αποτελέσματα.

Η κρυοθεραπεία δεν είναι μόνο ένα εξαιρετικό εργαλείο στην αντιμετώπιση του πόνου.
Είναι και μία σύγχρονη και αποτελεσματική μέθοδος για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού
συστήματος του οργανισμού, συνολικά!
Πώς?
 Αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος. Κατά τη διάρκεια της κρυοθεραπείας, το
σώμα στέλνει το αίμα από την επιφάνεια του δέρματος στα ζωτικά του όργανα για
να το προστατεύσει. Η έντονη εσωτερική κυκλοφορία αυξάνει τις ποσότητες
οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών. Με το πέρας της συνεδρίας, όλο αυτό το
πλούσιο σε οξυγόνο και θρεπτικά στοιχεία αίμα επιστρέφει στα άκρα του σώματος
βελτιώνοντας τη λειτουργία του οργανισμού, συνολικά.
 Καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες. Η αυξημένη κυκλοφορία αίματος προς το
ήπαρ επιδρά δραστικά στη ικανότητα του οργανισμού να αποβάλλει τις τοξίνες.
 Αυξάνει τα ποσοστά της αντιφλεγμονώδους κυτταροκίνης και των λευκών
αιμοσφαιρίων, υπεύθυνων για την καταπολέμηση των φλεγμονών. Η λειτουργία
της αυτή παίζει σημαντικό ρόλο τόσο στην αποθεραπεία τραυματισμών όσο και σε
καταστάσεις όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η οστεοαρθρίτιδα, η νόσος του Κρον
κ.α.
 Μειώνει το ποσοστό της ορμόνης κορτιζόλης στον οργανισμό, της περιβόητης
ορμόνης του στρες, καθώς η κρυοθεραπεία απελευθερώνει μεγάλες δόσεις
ενδορφίνης που την καταπολεμούν.

Πηγή: https://www.halocryotherapy.com/4-ways-cryotherapy-boosts-immune-system/

Η παραμονή σε μία κρύα δεξαμενή μοιάζει, ίσως, περίεργη οδός προς τη διατήρηση ή την
ανάκτηση της υγείας. Όμως, τι λέει η επιστήμη για τα οφέλη από τη μέθοδο της
κρυοσάουνας;
 Η κρυοθεραπεία συντελεί στην ανακούφιση των μυϊκών πόνων, καθώς και σε
περιπτώσεις κακώσεων μυών και συνδέσμων, όπως η αρθρίτιδα.
 Έχει σημαντική συμβολή στην αποθεραπεία τραυματισμών αθλητών.
 Μειώνει το βλαπτικό αποτύπωμα της εντατικής άσκησης.
 Συντελεί στην απώλεια βάρους, ενεργοποιώντας τον μεταβολισμό να λειτουργεί
εντονότερα προκειμένου να διατηρήσει τη θερμοκρασία του σώματος.
 Αντιμετωπίζει την ύπαρξη φλεγμονών.
 Ως συνέπεια αυτού, μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης κακοήθειας.
 Συμβάλει στην πρόληψη της εμφάνισης άνοιας.
 Καταπολεμά το άγχος και την κατάθλιψη που προκαλούνται από καταστάσεις
προερχόμενες από την ύπαρξη φλεγμονών.
 Καταγράφει θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του εκζέματος.
 Αντιμετωπίζει τις ημικρανίες.
Η λειτουργία της μεθόδου βασίζεται στη συστολή, λόγω ψύχους, των αιμοφόρων αγγείων
και τη μείωση της ροής αίματος στα σημεία φλεγμονής. Με το πέρας της συνεδρίας, τα
αγγεία διαστέλλονται και οι αντιφλεγμονώδεις πρωτεΐνες στο αίμα αυξάνονται.
Η μέθοδος της κρυοθεραπείας δεν απαιτεί παραμονή μεγαλύτερη από 3 έως 5 λεπτά στο
θάλαμο της κρυοσάουνας και είναι απολύτως ασφαλής.

Πηγή : https://www.medicalnewstoday.com/articles/319740

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια προοδευτικά εξελισσόμενη εκφυλιστική διαταραχή του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) και μία από τις συχνότερες διαταραχές του ΝΚΣ στους ηλικιωμένους. Συγκεκριμένα, η νόσος προσβάλλει τη μέλαινα ουσία, μία ομάδα νευρικών κυττάρων υπεύθυνων για τον έλεγχο των μυών και τον συντονισμό της κίνησης, και καταστέλλει  την παραγωγή ντοπαμίνης, της ουσίας που διαβιβάζει την εντολή κινήσεων στους μυς. Η νόσος αποτελεί τη δεύτερη συχνότερη χρόνια και προοδευτικά εξελισσόμενη εκφυλιστική νόσο του εγκεφάλου, μετά το Alzheimer.

Η μέση ηλικία εμφάνισης της νόσου είναι τα 60 έτη, παρόλο που στο 10% των πασχόντων η νόσος εμφανίζεται σε ηλικία μικρότερη των 45 ετών. Τα ιατρικά δεδομένα καταγράφουν 1,5 φορά μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης της  νόσου στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες.

Το χαρακτηριστικότερο κλινικό σύμπτωμα της νόσου του Πάρκινσον είναι το τρέμουλο στο χέρι,  στο πόδι ή στο σαγόνι, σε κατάσταση ηρεμίας του πάσχοντος. Προοδευτικά, ο πάσχων εμφανίζει διαταραχές στη στάση και την ισορροπία ενώ, σταδιακά, χάνει την επιδεξιότητα σε απλές, καθημερινές κινήσεις όπως η χρήση μαχαιροπήρουνου, η ένδυση, το μπάνιο, κλπ. Εκτός από τα κινητικά προβλήματα, οι πάσχοντες εκδηλώνουν κατάθλιψη -συχνά απόρροια της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής που προκαλούν τα συμπτώματα της νόσου, διαταραχές ύπνου, εύκολη κόπωση και δυσκοιλιότητα.

Όσον αφορά στην αντιμετώπιση των κινητικών εκδηλώσεων της νόσου και στην καθυστέρηση της εξέλιξής τους, η συμβολή της φυσιοθεραπείας είναι σημαντική. Η φυσιοθεραπευτική προσέγγιση είναι πάντοτε  εξατομικευμένη ώστε να ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε ασθενούς και στο στάδιο της νόσου και στοχεύει:

• Στη διατήρηση και βελτίωση της λειτουργικής ικανότητας των πασχόντων και, κατ’ επέκταση, στη διατήρηση της αυτονομίας τους και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους
• Στην μεγιστοποίηση της μυϊκής δύναμης και της ευκαμψίας των αρθρώσεων μέσω στοχευμένων ασκήσεων
• Στην αποκατάσταση κινητικών συμπεριφορών και στη βελτίωση της στάσης του σώματος
• Στη διατήρηση καλής αναπνευστικής λειτουργίας
• Στην ενίσχυση της απόδοσης της φαρμακευτικής αγωγής.

Η φυσιοθεραπεία συμβάλλει, επιπλέον, στην ενεργοποίηση του μεταβολισμού και την αύξηση των επιπέδων ντοπαμίνης. Αν και ενδείκνυται σε όλα τα στάδια της νόσου, όσο νωρίτερα ξεκινήσει ο ασθενής φυσιοθεραπευτικό πρόγραμμα προσαρμοσμένο στις ανάγκες του, τόσο αποτελεσματικότερη η αντιμετώπιση και η διαχείριση των συμπτωμάτων και η επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου.

Αφιερωμένος στην ενημέρωση σχετικά με την αγκυλοποιητική σπονδυλοαρθρίτιδα είναι ο μήνας Σεπτέμβριος. Πρόκειται για μία χρόνια, φλεγμονώδη, ρευματολογική πάθηση, η οποία προκαλεί σταδιακή οστεοποίηση των παρασπονδυλικών συνδέσμων.

Η νόσος προσβάλλει, κατά κύριο λόγο, τις ιερολαγόνιες αρθρώσεις και τη σπονδυλική στήλη, μπορεί όμως να πλήξει και άλλες περιφερειακές αρθρώσεις, όπως τα γόνατα, τους ώμους, τα ισχία. Τα πρωτογενή της συμπτώματα περιλαμβάνουν έντονο πόνο στις αρθρώσεις, οσφυαλγία και δυσκαμψία∙ καταστάσεις που δευτερογενώς οδηγούν σε υποβάθμιση της ποιότητας ζωής του νοσούντος, αίσθηση χρόνιας κόπωσης και αυπνία. Εμφανίζεται στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του 1% στο σύνολο του γενικού πληθυσμού, σε νεαρή σχετικά ηλικία -ανάμεσα στα 20-40 έτη. Πλήττει εξίσου και τα δύο φύλα αν και στις γυναίκες τα συμπτώματα εμφανίζεται ηπιότερα.

Η αιτιολογία της νόσου δεν έχει πλήρως αποσαφηνιστεί, ωστόσο, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις πως γενετικοί παράγοντες συμβάλλουν στην εμφάνισή της. Χαρακτηρίζεται από προοδευτική εξέλιξη, με τα συμπτώματα να επιδεινώνονται στην πορεία του χρόνου. Προκειμένου για την ανάσχεση της εξέλιξης των συμπτωμάτων και την αποτελεσματική αντιμετώπισή της, η έγκαιρη διάγνωση, η οποία περιλαμβάνει κλινική εξέταση και αξιολόγηση των συμπτωμάτων από ρευματολόγο καθώς και αιματολογικές εξετάσεις, είναι καθοριστικής σημασίας.

Η θεραπεία της νόσου περιλαμβάνει φαρμακευτική αντιμετώπιση, άσκηση του σώματος και της ράχης και φυσιοθεραπεία

It’s better to win online casinos accepting echeck slots instead of losing them.

“Πυρετός” εργασιών και στο αθλητικό κέντρο στο Νέο Ρύσιο, παίρνει ειδικό μηχάνημα κρυοσάουνας ο Άρης!

Όπως έχει προαναγγελθεί από τους ανθρώπους της ΠΑΕ, το νέο “λίφτινγκ” στις εγκαταστάσεις του Νέου Ρυσίου έχει δρομολογηθεί. Οι εργασίες συνεχίζονται, ενώ καθημερινά βρίσκεται εκεί ο υπεύθυνος των γηπεδικών εγκαταστάσεων Βαγγέλης Παντζαρτζίδης. Δεν είναι τυχαίο ότι το περασμένο Σάββατο, το παρόν έδωσε ο Θόδωρος Καρυπίδης, ο οποίος πήρε μια “γεύση” για την πορεία των εργασιών.

Ανάμεσα στις αποφάσεις που έχουν δρομολογηθεί είναι η αγορά νέων μηχανημάτων και εξοπλισμού για το γυμναστήριο, αλλά και την αποκατάσταση των ποδοσφαιριστών. Μια από αυτές είναι η αγορά ειδικού μηχανήματος κρυοσάουνας.

Οι κιτρινόμαυροι γνώρισαν την μέθοδο αυτή από πέρσι κατά την συνεργασία της ΠΑΕ με το πρωτοποριακό μας κέντρο HYGEIA COMPLEX του Γιώργου Τελίδη, στο οποίο εφαρμόζονται μοναδικές μέθοδοι για τα ελληνική δεδομένα, όπως είναι η αποκατάσταση με την κρυοσάουνα. Είναι μία ασφαλής και γρήγορη μέθοδος, διαρκεί μόλις 3 λεπτά, κατά την οποία εφαρμόζονται στο σώμα μας πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (με τη δράση υγρού αζώτου), οι οποίες κυμαίνονται από -120°C έως -180°C.

Αξίζει να σημειωθεί ότι χρησιμοποιούνται από μεγάλες αθλητικές ομάδες και αθλητές, όπως Γιουβέντους, Λάτσιο, Ρόμα Παρί Σεν Ζερμέν, Ρίβερ Πλέιτ στο ποδόσφαιρο, αλλά και από συλλόγους του ΝΒΑ όπως Φίνιξ Σανς, Ντάλας Μάβερικς. Επίσης τεράστια ονόματα όπως οι Ρονάλντο, Νεϊμάρ, Λεμπρόν Τζέιμς, Σακίλ Ο’Νιλ, Γιουσέιν Μπολτ, ακολουθούν ανάλογες μεθόδους.

Ανάλογο μηχάνημα αναμένεται να αγοράσει η ΠΑΕ και να λειτουργήσει στο Νέο Ρύσιο.

Θυμηθείτε εδώ εικόνες από την περσινή εμπειρία των παικτών του Άρη:

Η ακράτεια ούρων αποτελεί μία από τις πλέον διαδεδομένες και ταυτόχρονα ενοχλητικές καταστάσεις που επηρεάζουν τις γυναίκες όλων των ηλικιών.  Οι αιτίες που την προκαλούν είναι ποικίλες: δυσλειτουργία του εξωστήρα μυός της ουροδόχου κύστης, προβλήματα νευρολογικής φύσης, ανατομική ανωμαλία που δημιουργείται από την πτώση της γωνίας μεταξύ της ουρήθρας και της ουροδόχου κύστης (η κοινή περίπτωση οπότε απλές καθημερινές κινήσεις όπως ο βήχας, το φτάρνισμα ή το γέλιο οδηγούν στην ακούσια απώλεια ούρων), κ.ά. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η παρουσία της αποτελεί τροχοπέδη στην ομαλή καθημερινότητα της πάσχουσας γυναίκας, υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής της και δημιουργώντας, δευτερογενώς, ψυχολογικές καταστάσεις.

Η ακράτεια ούρων μπορεί να αντιμετωπιστεί με αλλαγές στον τρόπο ζωής των πασχόντων ατόμων (π.χ. με απώλεια βάρους στις υπέρβαρες γυναίκες), με εκπαίδευση της ουροδόχου κύστης, με ηλεκτρική διέγερση, χειρουργικά ή μέσω φυσιοθεραπευτικής προσέγγισης με εκπαίδευση του μυός του πυελικού εδάφους. Παρότι η πρώτη περίπτωση δείχνει να επιφέρει κάποια θετικά αποτελέσματα, η αποτελεσματικότητα της ηλεκτρικής διέγερσης είναι αμφισβητήσιμη όπως και εκείνη της χειρουργικής προσέγγισης, μακροπρόθεσμα, πέρα από τους κινδύνους των επιπλοκών που ελλοχεύουν σε κάθε χειρουργείο. Έτσι, η εκπαίδευση του μυός του πυελικού εδάφους δείχνει να παραμένει η κύρια μέθοδος αντιμετώπισης της κατάστασης, με θετικά αποτελέσματα αντίστοιχα με εκείνα της χειρουργικής αντιμετώπισης, αλλά χωρίς τους ενδεχόμενους κινδύνους, τη σχετική ταλαιπωρία και το υψηλό κόστος, γεγονός που την καθιστά πρώτη επιλογή αντιμετώπισης σε κάθε περίπτωση.

Η φυσιοθεραπευτική μέθοδος περιλαμβάνει καταρχάς αξιολόγηση της κάθε περίπτωσης, ενδελεχή ανάλυση της ανατομίας, φυσιολογίας του πυελικού εδάφους και της λειτουργίας της μεθόδου. Το πρόγραμμα που ακολουθεί αποσκοπεί στην ενδυνάμωση των μυών, στην αποκατάσταση των ανατομικών αλλοιώσεων και στη βελτίωση της δυνατότητας αντίστασης στην ενδογαστρική πίεση. Τα αποτελέσματα, συχνά μόνιμα,  είναι ορατά εντός εξαμήνου.

====
(πηγή – https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1836955320300655)

Η σκολίωση αποτελεί μία μη φυσιολογική κύρτωση ή στροφική παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης. Συχνότερη μορφή είναι η ιδιοπαθής, η οποία  παρουσιάζεται στην περίοδο της εφηβείας: Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης, η σπονδυλική στήλη αναπτύσσει κυρτώματα στο μπροστινό και οβαλιαίο επίπεδο, ωστόσο η σκολιωτική σπονδυλική στήλη εμφανίζει αξονική στροφή η οποία αλλοιώνει τη φυσιολογική ανάπτυξη των κυρτωμάτων. Ωστόσο, εμφανίζεται και σε άλλες μορφές και ηλικίες, είτε ως συγγενής ιδιοπάθεια, οφειλόμενη σε εκ γενετής ανωμαλία ή η οποία οφείλεται σε εκφυλιστικά αίτια είτε ως λειτουργική, οφειλόμενη, συνήθως, σε χρόνια κακή στάση του σώματος.

Η φυσιοθεραπευτική προσέγγιση συμβάλλει στο να μετριάσει την αίσθηση της δυσφορίας και τους ρυθμούς ανάπτυξης της πάθησης. Δεδομένου ότι η πάθηση εμφανίζει διαφορετικά χαρακτηριστικά από άτομο σε άτομο, ο έμπειρος και εκπαιδευμένος φυσιοθεραπευτής αναπτύσσει εξατομικευμένο πρόγραμμα για κάθε ξεχωριστή περίπτωση.

Οι ασκήσεις στοχεύουν στην επαναφορά του φαινομένου της περιστροφής σε φυσιολογικά επίπεδα και την επαναφορά της σπονδυλικής στήλης στη φυσιολογική της ευθυγράμμιση. Τα αποτελέσματα της φυσιοθεραπείας περιλαμβάνουν βελτίωση της στάσης του σώματος, σταθεροποίηση πυρήνα (δηλαδή του τμήματος του σώματος που αποτελείται από την κοιλιά, την πλάτη και τη λεκάνη) και ενδυνάμωση. Σε δεύτερο επίπεδο, η βελτιώσεις αυτές μεταφράζονται σε μείωση της δυσφορίας και του πόνου, βελτίωση της γενικότερης κίνησης του ασθενούς και βελτιωμένη ικανότητα αναπνοής.

Πολλές από τις ασκήσεις μπορούν να επαναλαμβάνονται από τον πάσχοντα στο σπίτι ως τμήμα της καθημερινής του ρουτίνας.

Η φυσιοθεραπεία, στις περιπτώσεις ηλικιωμένων ατόμων που πάσχουν από άνοια, αποτελεί κρίσιμο παράγοντα όσον αφορά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ηλικιωμένου ασθενούς. Από τα αρχικά, ήδη, στάδια της νόσου, οι ειδικευμένοι φυσιοθεραπευτές είναι σε θέση να αξιολογήσουν την κάθε περίπτωση και να προσφέρουν εξατομικευμένα προγράμματα βελτίωσης της κινητικότητας των ασθενών. Δεδομένου ότι οι ασθενείς με άνοια διατρέχουν υψηλό κίνδυνο πτώσεων, που συχνά οδηγούν σε κατάγματα,  η έγκαιρη αντιμετώπιση και ενίσχυση της κινητικής τους δραστηριότητας κρίνεται, έτσι, ιδιαιτέρως σημαντική.

Στην περίπτωση εισαγωγής σε κέντρα θεραπείας και αποκατάστασης για  μακροχρόνια θεραπεία λόγω κατάγματος που προκλήθηκε από πτώση, τα προβλήματα κινητικότητας που αντιμετωπίζουν τα ηλικιωμένα άτομα που πάσχουν από άνοια μπορούν να επιδεινωθούν.  Ακόμη και στην περίπτωση που τα άτομα αυτά δεν έτυχαν φυσιοθεραπευτικής στήριξης πριν την πτώση, η μακρά διάρκεια παραμονής στα κέντρα αποκατάστασης δίνει τη δυνατότητα για φυσιοθεραπευτική αντιμετώπιση των προβλημάτων κίνησης των ατόμων αυτών που θα πρέπει να συνεχιστεί και μετά την επιστροφή τους στο σπίτι.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η εφαρμογή της κατάλληλης φυσιοθεραπευτικής αντιμετώπισης ανάλογα με τις ανάγκες και τους περιορισμούς του κάθε ασθενούς, συμβάλλει αποτελεσματικά στη βελτίωση της περιπατητικής δύναμης του πάσχοντος, στη διατήρηση του βάρους του, στη μείωση εμφάνισης καρδιαγγειακών προβλημάτων, στην ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων της αρθρίτιδας αλλά στην επικοινωνία τους με το περιβάλλον.

Σημαντική είναι, επιπλέον, η συμβολή του φυσιοθεραπευτή στην εκπαίδευση των φροντιστών, των ατόμων δηλαδή που είναι επιφορτισμένα με την καθημερινή φροντίδα του πάσχοντος, όσον αφορά στους σωστούς τρόπους χειρισμού τους, τήρησης των θεραπευτικών προγραμμάτων άσκησης και χρήσης βοηθημάτων κινητικότητας.